Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάρλος Μαρτσέλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάρλος Μαρτσέλο
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΚαλοτζέρο Μινακόρε
6 Φεβρουαρίου 1910 (1910-02-06)
Τυνησία
Θάνατος2 Μαρτίου 1993 (83 ετών)
Μέταιρι
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Εθνικότητα Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ψευδώνυμο«Ο Νονός»
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεγκληματίας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΡεπουμπλικανικό Κόμμα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κάρλος Μαρτσέλο (αγγλικά:Carlos Joseph Marcello[2] ), γεννημένος ως «Καλοτζέρο Μινακόρε»; (6 Φεβρουαρίου 1910 - 2 Μαρτίου 1993) ήταν Αμερικανός γκάνγκστερ και αφεντικό της οικογένειας εγκλημάτων της Νέας Ορλεάνης από το 1947 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ο Τζέι Ρόμπερτ Μπλέικυ και άλλοι θεωρητικοί συνωμοσίας ισχυρίζονται ότι ο Μαρτσέλο μαζί με τον Σάντο Τραφικάντε τζούνιορ και τον Σαμ Τζιανκάνα ήταν πίσω από την δολοφονία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ το 1963 ως αντίποινα για την ομοσπονδιακή ποινική δίωξη που απειλούσε το οργανωμένο έγκλημα και τα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια που θα έχαναν οι εγκληματικές οργανώσεις τους.[3][4][5]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαρτσέλο, γεννημένος από μια οικογένεια της Σικελίας στην Τυνησία[6] το 1910, μετανάστευσε στη Λουιζιάνα το 1911. Ως νεαρός, στράφηκε σε μικροεγκλήματα, ειδικά στη Γαλλική Συνοικία, η οποία ήταν επίσης γνωστή τότε ως Μικρή Ιταλία. Αργότερα φυλακίστηκε επειδή διέπραξε μαζί με μια ομάδα νεαρών γκάνγκστερ ένοπλες ληστείες στις μικρές πόλεις που περιβάλλουν τη Νέα Ορλεάνη. Εκείνη την εποχή, οι τοπικές εφημερίδες τον συνέκριναν με τον χαρακτήρα του Φάτζιν από το μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς, Όλιβερ Τουίστ. Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο καταδικάστηκε για επίθεση και ληστεία και μεταφέρθηκε στο κρατικό σωφρονιστήριο της Λουιζιάνας για εννέα χρόνια, απ' όπου και απελευθερώθηκε μετά από πέντε χρόνια.

Το 1936 παντρεύτηκε την Ζακλίν Τοντάρο και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: Λούιζ Χάμπτον, Τζόζεφ Μαρσέλο, Φλοράνς Μπλακ και Ζακλίν Ντούγκας.[7]

Άνοδος στο οργανωμένο έγκλημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποφυλάκισή του, ο Μαρτσέλο συνδέθηκε με τον Φρανκ Κοστέλο, τον αρχηγό της οικογένειας Τζενοβέζε, στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την εποχή, ο Κοστελο δραστηριοπιούνταν με τη μεταφορά παράνομων κουλοχέρηδων από τη Νέα Υόρκη στη Νέα Ορλεάνη. Ο Μαρτσέλο παρείχε την προστασία και τακτοποιούσε την τοποθέτηση των μηχανών σε τοπικές επιχειρήσεις.

Αργότερα ο Μαρτσέλο έγινε συνεργάτης ενός από τα παλαιότερα συνδικάτα της μαφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογένεια Ματράνγκα, αρχικά γνωστή ως το μαύρο χέρι ή μαύρο χέρι της Σικελίας, ιδρύθηκε από τους Τσαρλς και Άντονιο Ματράνγκα γύρω στο 1870. Παρά την εκτεταμένη τοπική και εθνική φήμη, η οικογένεια Ματράνγκα μπόρεσε να ελέγξει διάφορες δραστηριότητες για πολλές δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων στις αποβάθρες της Νέας Ορλεάνης, την πορνεία, την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, τα τυχερά παιχνίδια και, με την έλευση της Ποτοαπαγόρευσης, το λαθρεμπόριο αλκοόλ.

Αφεντικό της μαφίας της Λουιζιάνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι το τέλος του 1947, ο Μαρτσέλο είχε πάρει τον έλεγχο του παράνομου δικτύου τυχερών παιχνιδιών της Λουιζιάνας. Είχε επίσης ενώσει τις δυνάμεις του με τον συνεργάτη της Νέας Υόρκης Μέγερ Λάνσκι για να αποκομίσει χρήματα από μερικά από τα πιο σημαντικά καζίνο στην περιοχή της Νέας Ορλεάνης λίγο μετά τη σύνδεσή του με την οικογένεια Χόταρντ μέσω ενός γάμου. Σύμφωνα με τα πρώην μέλη του Chicago Outfit, ο Μαρτσέλο έλαβε επίσης ένα μερίδιο από τα καζίνο του Λας Βέγκας, σε αντάλλαγμα για την παροχή προστασίας στις επιχειρήσεις ακινήτων της Φλόριντα. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ο Μαρτσέλο είχε ανακυρηχθεί ως «Ο Νονός» της Μαφίας της Νέας Ορλεάνης, από τα στελέχη της οικογένειας Ματράνγκα και του Εθνικού Συνδικάτου Εγκλήματος μετά την απέλαση του Συλβέστρο Καρόλα (γνωστό με το παρατσούκλι «Silver Dollar Sam») στη Σικελία. Ο Μαρτσέλο κατάφερε να κατείχει αυτή τη θέση για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Σε μια δίκη εκβιασμών του 1975, δύο μάρτυρες περιέγραψαν τον Μαρτσέλο ως «Ο Νονός» του συνδικάτου εγκλήματος της Νέας Ορλεάνης.[8]

Ο Μαρτσέλο εμφανίστηκε ενώπιον της Επιτροπής Κεφόβερ της Γερουσίας των ΗΠΑ για το οργανωμένο έγκλημα στις 25 Ιανουαρίου 1951. Επικαλέστηκε την Πέμπτη Τροπολογία 152 φορές. Η Επιτροπή χαρακτήρισε τον Μαρτσέλο ως «έναν από τους χειρότερους εγκληματίες της χώρας».[9]

Ο Μαρτσέλο συνέχισε τη μακροχρόνια παράδοση της οικογένειας Ματράνγκα της ανεξαρτησίας από την παρέμβαση μαφιόζων σε άλλους τομείς. Υιοθέτησε μια πολιτική που απαγόρευε στους γκάνγκστερς άλλων οικογενειών να επισκέπτονται τη Λουιζιάνα χωρίς να έχουν άδεια. Στις 24 Μαρτίου 1959, Μαρτσέλο εμφανίστηκε στην Επιτροπή Μακλίλαν που διερευνούσε το οργανωμένο έγκλημα στις ΗΠΑ. Ο επικεφαλής σύμβουλος στην επιτροπή ήταν ο Ρόμπερτ Κένεντι, ενώ ο αδελφός του, γερουσιαστής Τζον Φ. Κένεντι, ήταν μέλος της επιτροπής. Στις ερωτήσεις της επιτροπής, ο Μαρτσέλο επικαλέστηκε και πάλι την Πέμπτη τροπολογία και αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το ιστορικό, τις δραστηριότητες και τους συνεργάτες του. Από τότε και μετά, έγινε σημαντικός εχθρός των Κένεντι.[3]

Ποινική Δίωξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Απριλίου 1961, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, υπό την καθοδήγηση του Γενικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Φ. Κένεντι, συνέλαβε τον Μαρτσέλο καθώς έκανε μια συνήθης επίσκεψη στις αρχές μετανάστευσης στη Νέα Ορλεάνη και στη συνέχεια τον απέλασε στη Γουατεμάλα.[10][11] Δύο μήνες αργότερα, επέστρεψε στη Νέα Ορλεάνη. Στη συνέχεια, αντιμετώπισε με επιτυχία τις προσπάθειες της κυβέρνησης να τον απελάσει.[12][13]

Τον Νοέμβριο του 1963, ο Μαρτσέλο δικάστηκε με την κατηγορία της «συνωμοσίας για εξαπάτηση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών με την απόκτηση ψευδούς πιστοποιητικού γέννησης της Γουατεμάλας» και για την «συνωμοσία για να παρακωλύσει την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την άσκηση του δικαιώματός της να τον απελάσει». Αθωώθηκε αργότερα τον ίδιο μήνα και με τις δύο κατηγορίες. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 1964, ο Μαρτσέλο κατηγορήθηκε και πάλι για «συνωμοσία για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης καθορίζοντας έναν δικαστή (Ρουντολφ Χέιτλερ) και επιδιώκοντας τη δολοφονία ενός κυβερνητικού μάρτυρα (Καρλ Νολλ)». Ο δικηγόρος του Μαρτσέλο παραδέχτηκε ότι ο Χέιτλερ είχε δωροδοκηθεί, αλλά είπε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις για τη σύνδεση της δωροδοκίας με τον Μαρτσέλο. Ο Νολλ αρνήθηκε να καταθέσει εναντίον του Μαρτσέλο στην υπόθεση που είχε σαν αποτέλεσμα να απαλλαγεί και από τις δύο κατηγορίες.[14]

Τον Σεπτέμβριο του 1966, 13 μέλη των οικογενειών της Νέας Υόρκης, της Λουιζιάνας και της Φλόριντα συνελήφθησαν για «συνεννόηση με γνωστούς εγκληματίες» στο εστιατόριο La Stella στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, αργότερα οι κατηγορίες άλλαξαν. Επιστρέφοντας στη Νέα Ορλεάνη λίγες μέρες αργότερα, ο Μαρτσέλο συλαμβάνεται για επίθεση σε πράκτορα του FBI. Η πρώτη του δίκη οδήγησε σε αναβολή, αλλά επαναλήφθηκε και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια, αλλά εκτίσε ποινή λιγότερο από έξι μήνες.[15]

Δολοφονία του Τζον Κένεντι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην έρευνα του 1978 για τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, η Εξεταστική Επιτροπή Δολοφονιών του Κογκρέσου ανέφερε ότι αναγνώρισε τη δολοφονία από τον Τζακ Ρούμπι του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ως πρωταρχικό λόγο υποψίας ότι το οργανωμένο έγκλημα πιθανότατα είχε συμμετοχή στη δολοφονία.[16] Στην έρευνά της, η Επιτροπή σημείωσε την παρουσία «αξιόπιστων σχέσεων που σχετίζονταν τόσο με τον Όσβαλντ όσο και με τον Ρούμπι με πρόσωπα που έχουν σχέση, αν και αδύναμη, με την οικογένεια ή τον οργανισμό του Μαρτσέλο».[16] Η έκθεσή της επιτροπής ανέφερε:

«Η επιτροπή διαπίστωσε ότι ο Μαρτσέλο είχε το κίνητρο, τα μέσα και την ευκαιρία να δολοφονήσει τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι, αν και δεν μπόρεσε να αποδείξει άμεσα τα στοιχεία για τη συνενοχή του Μαρτσέλο».[16]

Στο βιβλίο τους, Θανάσιμη Ώρα:Η Δολοφονία του Προέδρου Κένεντι από το Οργανωμένο Έγκλημα (Fatal Hour: The Assassination of President Kennedy By Organized Crime), οι συγγραφείς Ρίτσαρντ Μπίλλινγκς και Τζέι Ρόμπερτ Μπλέικυ (που ήταν επικεφαλής σύμβουλος της Εξεταστικής Επιτροπής για τις Δολοφονίες και προηγουμένως Ειδικός Εισαγγελέας στο Τμήμα Οργανωμένου Εγκλήματος και Εκβιασμών του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ υπό τον Γενικό Εισαγγελέα Ρόμπερτ Φ. Κένεντι) καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η δολοφονία του Προέδρου Κένεντι σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από τον Μαρτσέλο και τους συνεργάτες του. Ισχυρίζονται ότι το βιβλίο τους παρέχει στοιχεία που επιβεβαιώθηκαν από πρόσθετες πηγές και επίσημα αρχεία που δημοσιεύθηκαν τα επόμενα χρόνια.[4]

Στο βιβλίο του 1989, Mafia Kingfish: Carlos Marcello and the Assassination of John F. Kennedy, ο συγγραφέας Τζον Ντέιβις εμπλέκει τον Μαρτσέλο στη δολοφονία του Κένεντι.[17] Σύμφωνα με τον Ντέιβις, ο Όσβαλντ και ο Ρούμπι είχαν «ισχυρούς δεσμούς» με τον Μαρτσέλο.[17][18] Ο Ντέιβις ισχυρίζεται ότι ο Ρούμπι διεύθυνε επιχειρήσεις του Ντάλας για τον υπαρχηγό του Μαρτσέλο, Τζόζεφ Καμπίσι.[3]

Στην αυτοβιογραφία του 1994, Ο Δικηγόρος της Μαφίας, ο Φρανκ Ραγκάνο λέει ότι μετέφερε ένα μήνυμα το 1963 από τον αρχηγό των Teamsters Τζίμι Χόφα στον Μαρτσέλο και τον Σάντο Τραφικάντε τζούνιορ, το αφεντικό της Μαφίας στη Φλόριντα, προτρέποντας τα δύο αφεντικά της Μαφίας να σκοτώσουν τον Κένεντι.[19][20] Ο Ραγκάνο αργότερα ισχυρίστηκε ότι τέσσερις μέρες πριν πεθάνει ο Τραφικάντε, το αφεντικό της μαφίας περιέγραψε στον Ραγκάνο πώ αυτός και ο Μαρτσέλο οργάνωσαν τη δολοφονία του Προέδρου Κένεντι.[3]

Ύστερα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αργότερα, σε ηλικία 72 ετών, ο Μαρτσέλο έλαβε δύο καταδικαστικές αποφάσεις. Τον Ιανουάριο του 1982, ένας ομοσπονδιακός δικαστής τον καταδίκασε σε επτά χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία συνωμοσίας στην υπόθεση διαφθοράς «Brilab» και σε εκβιασμών εργασίας. Ο Μάρτσελο και άλλοι κατηγορούμενοι είχαν συνωμοτήσει να κάνουν δωροδοκίες και κλοπές για την παροχή μεγάλων κρατικών ασφαλιστικών συμβολαίων στη Λουιζιάνα σε τρεις πωλητές που αποδείχτηκαν μυστικοί πράκτορες του FBI που διεξήγαγαν μια έρευνα.

Τότε, τον Απρίλιο του 1982, ο Μαρτσέλο καταδικαστήκε σε επιπλέον 10 χρόνια για την εκ μέρους του προσπάθεια να δωροδοκήσει έναν ομοσπονδιακό δικαστή στο Λος Άντζελες, ο οποίος ήταν έτοιμος να προεδρεύσει μιας υπόθεσης εκφοβισμού εναντίον ορισμένων κατηγορουμένων, συμπεριλαμβανομένου του Μαρτσέλο.

Το 1989, το 5ο Εφετείο Αμερικανικών Κακουργημάτων απέρριψε την καταδίκη του Μαρτσέλο για την υπόθεση Μπρίλαμπ και βγήκε από τη φυλακή. Αλλά είχε υποστεί πολλά εγκεφαλικά επεισόδια και αποχώρησε από το οργανωμένο έγκλημα. Πέθανε στη κατοικία του στη Λουιζιάνα στις 2 Μαρτίου 1993.[13]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0193986. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  2. ↑ «Wife's Plea far Bookie Incomplete». The Daily Oklahoman. August 5, 1975. https://www.newspapers.com/image/452152986/?terms=carlos%2Bjoseph%2Bmarcello. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. «Carlos Joseph Marcello, boss of the Cosa Nostra family in New Orleans...» 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Lamar, Waldron (2013). The Hidden History of the JFK Assassination. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Blakey, G. Robert· Billings, Richard N. (1992). Fatal Hour: The Assassination of President Kennedy by Organized Crime. 
  5. ↑ «Βιογραφία του Κάρλος Μαρτσέλο». Ιστοσελίδα του Mob Museum. 
  6. ↑ «WHAT THE MOB KNEW ABOUT JFK'S MURDER». The Washington Post. March 14, 1993. https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/1993/03/14/what-the-mob-knew-about-jfks-murder/9803e911-f52f-4944-88f1-c26863e35867/. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. 
  7. ↑ «Jacqueline Todaro Marcello». Legacy.com. 14 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. She is survived by her children, Louise Hampton, Joseph C. Marcello (Gail), Florence Black, and Jacqueline Dugas (Jim). 
  8. ↑ «Marcello is tagged as 'Godfather'». Minden Press-Herald (Minden, Louisiana): σελ. 1. January 17, 1975. 
  9. ↑ «Third Interim Report, Part B U.S. Senate Special Committee to Investigate Organized Crime in Interstate Commerce». The American Mafia. 20 Δεκεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020 – μέσω Wayback Machine. 
  10. ↑ «Racketeer's Deportation Ruled Valid». Meriden Record. May 20, 1961. https://news.google.com/newspapers?id=widIAAAAIBAJ&sjid=QgANAAAAIBAJ&dq=carlos%20marcello%20deported%20guatemala&pg=600%2C2332086. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. 
  11. ↑ Pearson, Drew (April 10, 1961). «JFK, Macmillan Got Along Famously, Finally». St. Petersburg Times. https://news.google.com/newspapers?id=zz5SAAAAIBAJ&sjid=HXkDAAAAIBAJ&dq=carlos%20marcello%20deported%20guatemala&pg=4121%2C5224147. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. 
  12. ↑ «Marcello: Underworld's Man Without a Country». The Owosso Argus-Press. August 2, 1965. https://news.google.com/newspapers?id=0UQlAAAAIBAJ&sjid=p6sFAAAAIBAJ&dq=carlos%20marcello%20deported%20guatemala&pg=4274%2C3095190. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Carlos Marcello, 83, Reputed Crime Boss In New Orleans Area». The New York Times. March 3, 1993. https://www.nytimes.com/1993/03/03/us/carlos-marcello-83-reputed-crime-boss-in-new-orleans-area.html. Ανακτήθηκε στις March 9, 2020. 
  14. ↑ «HSCA Report, Volume IX». Mary Ferrell Foundation. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. 
  15. ↑ «Carlos Marcello». jfkassassination.net. 23 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «I.C. The committee believes, on the basis of the evidence available to it, that President John F. Kennedy was probably assassinated as a result of a conspiracy. The committee was unable to identify the other gunmen or the extent of the conspiracy». Report of the Select Committee on Assassinations of the U.S. House of Representatives. Washington, D.C.: United States Government Printing Office. 1979. σελίδες 149, 171. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Sachs, Sylvia (January 10, 1990). «'Mafia Kingfish' delves into Kennedy assassination». The Pittsburgh Press (Pittsburgh, Pennsylvania): σελ. D8. https://news.google.com/newspapers?nid=1144&dat=19900109&id=pZQcAAAAIBAJ&sjid=nGMEAAAAIBAJ&pg=6931,3396470. Ανακτήθηκε στις December 9, 2015. 
  18. ↑ Davis, John H. (1989). Mafia Kingfish: Carlos Marcello and the Assassination of John F. Kennedy. New York: Signet. ISBN 0-07-015779-0. 
  19. ↑ Noble, Holcomb B. (May 18, 1998). «Frank Ragano, 75, Lawyer for Mob and Hoffa». The New York Times. https://www.nytimes.com/1998/05/18/us/frank-ragano-75-lawyer-for-mob-and-hoffa.html. Ανακτήθηκε στις June 5, 2014. 
  20. ↑ Ragano, Frank (1996). Mob Lawyer. Random House Value Publishing. ISBN 978-0517167229. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αμερικανική Μαφία


Προκάτοχος
Συβέλστρο Καρόλα 		Οικογένειας Εγκλήματος της Νέας Ορλεάνης
Αφεντικό
1947–1983 		Διάδοχος
Τζόζεφ Μαρτσέλο τζούνιορ
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάρλος_Μαρτσέλο&oldid=10841267"